Познаваме многу видови уметност и можеме да зборуваме за уметноста на многу различни начини. Некои луѓе ја сметаат за значајна, други пак за помалку значајна. Уметноста исто така се менува во различни периоди. Но, факт е дека она што е навистина убаво сè уште им се допаѓа на луѓето и по илјадници години.
Но, знаеме и за една друга уметност со која секој од нас се занимава и која е поважна од сите други уметности за кои читаме во книгите и на кои можеме да се восхитуваме во галериите. Тоа е едноставно уметноста на живеењето, која би можела да се дефинира на следниов начин: Уметност на живеење е прифаќање на фактите какви што се.
Оваа уметност е важна за секој човек и квалитетот на неговиот живот зависи од тоа колку добро ја совладува. Тој почнува да го учи ова како мало дете и продолжува со неа до смртта. Сепак, веројатно ќе ја совлада целосно само кога ќе го премине прагот на вечноста. Засега, само можеме да се обидеме да се справиме со тоа што е можно подобро.
Ако сме искрени, мора да признаеме дека учењето на оваа уметност не е толку лесно. Едно се нашите желби и очекувања, а другото е реалноста на животот која не можеме да ја промениме. Има многу работи во животот што навистина не можеме да ги промениме, дури и да сакаме.
Ако можете да го прифатите животот каков што е, нема да брзате кон нешто што е невозможно, трошејќи витална енергија што би можела да се искористи за нешто друго. Многу луѓе го прават токму тоа.
Во врска со оваа тема, многу луѓе сметаат дека треба да сонувате за работи што сакате да ги имате, но можеби никогаш нема да ги добиете. Некои пак се уверени во тоа така дека живееме онолку колку што сонуваме.
Како и да е, ваквите соништа можат да бидат пријатни и добредојдени за многу луѓе, ако секогаш се свесни дека се само соништа, никогаш остварливи, и затоа не трошат непотребна енергија обидувајќи се да ги остварат.
Добро е ако човекот размисли за тоа сам и свесно одлучи како ќе постапи, за да биде најдобро за него. Секој што знае како да го прифати животот таков каков што е, се смета за голем уметник.
За да можеме вистински да живееме, треба да ги напуштиме сите предрасуди, однапред замислени модели. Од вистинското разбирање на себеси и околината, ние сме скриени со параван на отпор, предрасуди, секојдневни грижи, желби, стравови. Длабоко потопени и свртени кон вредностите на сетилата, постојано ги бараме вредностите на духот, среќата, вистината, мирот… А убавината на вистината е токму во она што è.
Навикнати сме да бидеме набљудувачи, бидејќи држејќи се до нашите навики, ја изгубивме нашата креативна способност. Спас од проблемите, хаосот и уништувањето е можен ако ги забележиме и разбереме причините за нашето страдање и нашите проблеми.
Сè што за тоа е потребно, веќе е содржано во нас. Спознавајќи го ова, стануваме свесни за нашите скриени потенцијали, нашите можности. Тогаш стануваме реални и оригинални.
Мартин Матас
